Tüm canlılar var olma arayışıyla nefes almaya devam eder, yaşadığını hissetmek için çabalar durur. Bundandır çoğu zaman kendimizi dinletmeye çalışmamız, kimi zaman bunu komik olmaya çalışarak kimi zaman öfkelenerek yapışımız.

 

Çünkü en çok, birisi bizi dinlediğinde var olduğumuzu hissederiz. Birisi bizi gördüğünde, gördüğünü bildiğimizde…

Her bir hayat eşit eşsizliktedir. Bir karıncanın hayatı da, milyonları yöneten bir liderin hayatı da muazzamdır.

 

Bu muazzamlığı gören bir adam StoryCorps diye bir şey kurmuş. Öldükten yüzyıllar sonra bile o hayatlar duyulabilsin diye. “Ben öldükten yüzyıllar sonra bile hayatımı benim sesimden dinleyecekler” diyerek mutlu olalım, özel hissedelim, yaşadığımız bilinsin, sesimiz duyulsun diye…

 

StoryCorps’un hikayesini, ne olduğunu ve örnekleri Dave Isay’ın şu TED konuşmasında dinleyebilirsiniz.

 

Peki gelin bunu günlük hayatımıza uygulayalım.

 

Bugün gidin ve değer verdiğiniz birisini dinleyin. Telefonu masanın üzerine koyup bildirimlere gözünüz takılmadan, etraftaki seslere kulak vermeden, TV’yi kapatıp karşınızdakinin gözlerinin içine bakarak sorun ona hayatını. O kişiyle son konuşmanız olacakmışçasına, son konuşmanızda ne sorardıysanız, onu sorun ve yanıtını dinleyin, her bir kelimesini duyun, satır aralarını izleyin, var olma arayışını destekleyin.