Yeni bir yıl demek çoğu zaman yeni başlangıçlar demektir, ya da en azından biz öyle olsun isteriz. Beyaz sayfaları severiz çünkü. İsteriz ki, yaşadığımız olumsuz durumlar hayatımızdan komple gitsin. Bunun için yeni bir yıl her zaman güzel bir zaman olarak kabul edilir. Eski yıl giderken sanki rahatsız olduğumuz ne kadar durum varsa onları da alıp gidecekmiş, 1 Ocak sabahı bambaşka bir dünyaya uyanacakmışız gibi düşünmeyi seviyoruz sanırım.

Sertab Kendime Yeni Bir Ben Lazım şarkısında “Bu sene iyi geçmedi söylemem lazım” derken Mirkelam da “geçip giden zamanları bir yerlerde bulsam…” diyordu bir şarkısında. İkisinin ortasına gerçek hayat diyorum ben. Çünkü bize Hegel’in diyalektiğini öğrettiler zamanında. Ne diyordu Hegel? Karşıtların ve çelişiklerin sentezidir her şey. Yani, artılarıyla eksileriyle vardır hep ve hiçbir zaman mutlak doğru/yanlış yoktur.

2016! Evet, olumsuzluklar var, iyi geçmeyen şeyler var; kabul. Bununla birlikte çok güldüğüm, çok sevdiğim, bir yerlerde bulsam öpüp koklayacağım zamanlar da geçti muhakkak. Evet, bu sene hayat bizden çok kişiyi aldı, ünlü ünsüz çok cenaze gördük, acı çektik TV karşısında Twitter başında soluklarımızı tuttuk dünyayı izledik, sokağa çıkarken ürktük, kaygı seviyemizi kontrol etmek için kendi yöntemlerimizi bulduk, bireysel seviyede toplumsal travmalarımızı çözdük (kimbilir belki de çözemedik). Kendi tarafıma baktığımda hem babaannemin hem dedemin vefatı, hayatımda ilk kez antidepresan ilaç kullanmış olmam, yeni doğan şirketimiz ha yürüdü ha yürüyecek derken Temmuz sonrasında gerekenden uzun süre emekleme evresinde sürünmemiz, çok yakınımdaki kişilerin yaşadığı üzüntülerle üzülmem, hedeflediğim sayıda kitap okumamış olmam, boğazımı tutamayıp kilo almış olmam, balkonda binbir emekle yetiştirdiğimiz bitkilerin kuruyup gitmesi bu senenin kötü taraflarıydı.

İyi taraflarına bakacak olursak, kurumsal hayattan emekli oldum, 8 ülke gezdim, #100mutlugun’ü eksiksiz tamamladım, 88 saat koçluk yaptım, ilk kez kurumlara koçluk yapmaya başladım, Mustafa Kartal’dan Nefes Koçluğu eğitimi aldım, Londra’da Kahkaha Yogası eğitimi aldım, sınıf eğitimlerinde ve atölyelerde 200’den fazla kişiyle bildiklerimi paylaştım, FunOfis atölyelerinde 1000’den fazla kişiyle mutluluğumuzu paylaştık, sevdiğim kişilerle çalıştım, çalıştığım kişileri çok sevdim, daha önce hiç yemediklerimi yedim, içmediklerimi içtim, 5 yeni yabancı diziyi bitirdim, gözlerimi kırıştıracak kadar yürekten güldüğüm onlarca fotoğraf biriktirdim, kahvaltılarımı sevgili eşimin ellerinden çıkan ev yapımı granola, ekmek ve fıstık ezmesiyle yaparak mutlu kilolar aldım 🙂 ve daha bir sürü şey…

Yazdıkça görüyorum ki, “olumlu şeyler” listem “olumsuz şeyler” listemden daha uzun. Demek ki o kadar da kötü bir sene değildin 2016. Her ne yaşatmış olursan ol, iyi ki geldin, iyi ki bizimleydin, senden çok şey öğrendik, çok büyüdük seninle, şimdi güle güle git, gittiğin paralel evrenlere bizden selam olsun. 🙂

Sıra geldi 2017’ye. Senden beklentilerimiz büyük yeni yıl. İnsanoğlu gittikçe zorlaşıyor ve zorlaştırıyor yaşamayı, bu yüzden her geçen sene daha çok tutunuyoruz beyaz defterlerimizin tertemiz sayfalarına. Gönül ister ki hiç kirlenmesin o sayfalar, minik pembe kalpler çizelim her köşesine, gülen yüzlerle atalım imzalarımızı. Gönül bu ister elbet, sen yine de bize neyi yaşamamız gerekiyorsa onu getireceksin adım gibi eminim, neyi deneyimlememiz gerekiyorsa, hayat bu kez bizi neyle sınayacak ve her neyi öğretecekse…

Geçen sene kendime hedefler listelemiştim, bu sene tek hedefim nefes aldığım her anın tadını çıkarmak!

Buyursun gelsin, hazırım ben kendi adıma. Bu sene daha bir sevgiyle donandım, daha bir aşkla doldurdum cephaneliğimi. Yetmedi, çeşit çeşit kahkaha döşedim toprağa…

2017! Hazırım ve hissediyorum; iyi anlaşacağız seninle.