“Aslan olunca karanın kralı olduğunu bilmek, gücünü bilmektir. Ama suya girip timsaha kafa tutmaması gerektiğini görmek, haddini bilmektir. Aynı şey timsah için de geçerlidir. Timsah da suyun hakimidir ama karaya çıkıp aslana kafa tutması, en iyi olduğu alanın dışında mücadele etmesi anlamına gelir. Dünyanın en iyi basketbolcusuyken, futbolda başkalarına meydan okumak haddini şaşırmaktır. Atina felsefe okulunun kapısında “Kendini Tanı” yazıyordu. Kendini tanıma egzersizlerinin ilki de güçlü ve zayıf yönlerini bilmektir. Bunları bilmek de yetmez, güçlü yönlerimizden daha fazla yararlanıp, zayıf yönlerimizi geliştirmeyi de planlamalıyız.”

Mümin Sekman’ın ancak okuma fırsatı yaratabildiğim kitabı “Ya Bir Yol Bul Ya Bir Yol Aç Ya Da Yoldan Çekil“den alıntıladığım bu kısım, hayata dair çok değerli bir şey söylüyor.

Bunu yanlış anlamamak da gerek. En nihayetinde, “şu anda bulunduğun yerden ötesini düşünme, genel müdürün koltuğunu hedeflersen haddini şaşırmış olursun” gibi düşünmek, tembelliğe bahane bulmak olurdu.

Burada en önemlisi kişinin kendi yapabileceklerini, yapamayacaklarını bilmesi, kendi karakterini kelimelere döküp bunun üzerinde düşünmesi, gerekiyorsa değişim için üzerinde çalışması…. Tam da bu sebeple, mülakatlarda adaya, güçlü yönlerini ve geliştirmesi gereken yönlerini soruyoruz. Beni bu aday öfkeli mi, mükemmelliyetçi mi, inatçı mı, yardımsever mi ilgilendirmiyor. Tek görmek istediğim bu aday kendi kişiliği üzerine oturup düşünüyor mu, kendini geliştirmek için çaba harcıyor mu, yoksa bir yerde bir sorun varsa o hep karşı taraf yüzünden oluyor diye mi algılıyor? Bu gibi kriterler, adayın iş yapış şeklini tanımlamada önem taşır.

Mülakatları geçelim, ev arkadaşı seçerken de, eş seçerken de, hatta hatta tatile gidilecek arkadaş grubu planlarken bile önemlidir öncelikle sizin kendi karakteriniz. Zira bu sefer Ahmet olmaz da Mehmet olur, ama sen hep aynı sensin…