Umarım ki, Yalçın Bey’in başkanlığında sürdüreceğimiz görev dönemi boyunca derneğimizi halihazırda sahip olduğu önemli konumundan daha da ileriye taşıyacak çalışmalara birlikte imza atacağız.

Sivil Toplum, 2006 yılından bu yana hayatımda her zaman özel değere sahip bir alan. İlk olarak LÖSEV ile tanıştığım sivil toplum kavramı ve bir anda beni içine çeken anlamı, daha sonra beni Toplum Gönüllüleri Vakfı ve Boğaziçi Üniversitesi Sosyal Sorumluluk Kulübü (BUSOS)’nde geçecek günlere, gecelere ve yıllara sürükledi. Gönüllü olarak başladığım ve 3 yılımı seve seve verdiğim (yine olsa yine yaparım!) BUSOS’tan, mezuniyetim sebebiyle ayrılırken Yönetim Kurulu üyesi olarak oturmuş kendi sosyal sorumluluk projemi yazıyordum.

Bir üniversite öğrencisi olarak, Galatasaray Lisesi’nden Kabataş Erkek Lisesi’ne kadar pek çok okula giderek öğrencilere “Sosyal sorumluluk kavramını, gönüllü olarak hayata dokunacak işlere el atmanın dünyaya ve kişiye neler kazandıracağını” anlatmak, proje yönetimi, ekip olma bilinci gibi konularda eğitimler vermek, belki de hayatımda yaptığım en gurur verici işlerden biriydi.

Şimdi o dönemin üzerinden yıllar geçmişken, benim için ani bir şekilde ve KPD üyelerinin değerli oybirliği kararıyla sivil toplumculuğa dönüş yapmak, hem de bunu “koçluk” gibi hayatımı değiştiren, hayatları değiştirmeme vesile olan, kendimi ve ömrümü adamaktan hiç çekinmeyeceğim bir alanda yapmak… Biliyorum ki tam olarak aktaramıyorum, yaşadığım heyecanı anlatmama kelimeler yetmiyor çünkü…

Yıllardır bir “hayranı” olarak takip ettiğim, kısa bir süredir üyesi olduğum ve her zaman yaptığı çalışmalarla, Türkiye’deki koçları geliştirmek için attığı adımlarla tanıyıp bildiğim KPD’de çok daha aktif olarak yer alacağım bir sayfa açıyorum kendi koçluk yolculuğumda.

Bu yolculuk boyunca en başından itibaren emeği geçen herkese;

Başta beni koçlukla Berlin’de tanıştıran ilk koçum Johannes Koehn’e,

Bana House of Human’da koçluğu öğreten hocalarım Engin Baran, Nuri Murat Avcı ve Umut Ahmet Tarakçı’ya,

Her zaman her konuda desteğini yüreğimde hissettiğim Çağlar Çabuk’a

SONSUZ TEŞEKKÜRLER…