Özellikle kariyer seçiminin başında olan üniversite öğrencilerinin kendilerine örnek alabileceği, fikirlerinden yararlanabileceği bir “rol model”e ihtiyacı vardır. Levo League kurucularından Amanda Pouchot’a göre, sizin geçeceğiniz yollardan daha önce geçmiş biri, hedeflerinizi belirlemenizde yardımcı olur, aynı zamanda iş hayatından profesyonellerle tanıştırır. Tüm bunları yapan gönüllü/profesyonel kişilere de son birkaç yıldır sıkça duyduğumuz mentor ismi veriliyor, ki bazı kurumlarda “rehber” versiyonunu da duyabilirsiniz.

Melissa Stanger‘a göre, yolun başında olan ancak hedeflerini büyük tutan herkesin aynı anda 3 farklı türde mentoru olmalı:

1- Sizinle aynı yaşta olmalı: Akran mentor ilişkisi ile birbirinizden karşılıklı bir şeyler öğrenir ve faydalı paylaşımlarda bulunabilirsiniz.

2- Sizden 2-4 yaş büyük bir mentor: O yoldan sadece birkaç yıl önce geçmiş olduğu için faydalı öğütler vermesi zor olmayacaktır.

 

3- Sizden yaşça çok daha büyük biri: Yıllardır biriktirdiği deneyimden faydalanabilirsiniz.

Ayrıca mentor denilen kişi her zaman yaşça büyük olmak zorunda da değil. Bizden genç olan kişilerden bile pek çok şey öğrenip fikir alabiliriz.

Türkiye’de bazı ileri görüşlü kurumların bu konuda atağa geçtiğini grömek sevindirici. Örneğin Boğaziçi Üniversitesi bundan 3 sene önce başlattığı bir proje ile, eski Boun mezunlarının şu anda öğrenci olanlarla birebir eşleşmesini sağlayarak onlara örnek olmalarına ön ayak oluyor.

Ben de bundan yaklaşık 4 yıl önce Toplum Gönüllüleri Vakfı’nın Rehber-Rehbi projesine katılarak çok değerli profesyonellerle bir araya gelme şansı yakalamıştım.

Ancak birçok örnekte gördüğüm kadarıyla maalesef bizde işler şöyle yürüyor: Rehber/Mentor olan kişi, henüz yolun başında olup staj bulma çabasındaki gence yardımcı oluyor ve onu kendi çevresindeki potansiyel işverenlere yönlendiriyor. Daha sonra o iş bir şekilde yürümeyince, genç daha iyi bir staj fırsatı yakalayıp o şirketi reddettiğinde mentor olan kişi arkadaşına “mahçup” oluyor ve eşleşmiş olduğu genç ile bağları koparıyor.

Benim ilk mentorum da, proje sorumlusu olduğum gönüllü bir çalışmaya sponsor bulma çabalarımıza destek olmuş ve bir şirketle anlaşmamıza vesile olmuştu. Hala minnettarızdır kendisine. Ancak sonrasında tamamen bizim dışımızda gelişen, şirketin faturalandırma ihtiyacı sebebiyle yaşanan iç anlaşmazlıklarda projemiz günah keçisi ilan edildi ve mentorumun kendini arkadaşına “mahçup” hissetmesi sebebiyle bizim rehber-rehbi ilişkimiz sona erdi(!). Ancak yine de kendisinden pek çok şey öğrendiğimi asla yadsıyamam. 🙂

Velhasılı, sudan çıkmış balık olarak iş hayatına atılmak üzere olan üniversite öğrencileri için bulunmaz nimet olan bu tür mentroluk projeleri, gerçekten gönüllü kişilerle yapıldığı sürece oldukça başarılı sonuçlar yaratabilir.