Pozitif psikoloji alanında araştırmalar yapan Good Think’in CEO’su tarafından yapılan oldukça keyifli bir Ted Talks videosuna rastladım.

Çoğu zaman mutlu ya da mutsuz olmamızın sebebi dış dünyada gerçekleşenler gibi görünse de aslında Achor’un bahsettiğine göre, uzun vadeli mutluluğun %90’ı dış dünya tarafından değil, beynimizin dünyaya bakış açısı tarafından belirleniyor. Aynı şekilde iş başarımızın sadece %25’i IQ’muz tarafından belirlenirken geriye kalan %75’lik kısım iyimserlik seviyemiz, sosyal desteğimiz ve stresle mücadele yöntemlerimiz belirliyor.

Bizler mutlu olmak için kendimize kısır döngüler yaratıp, zavallı bir hamster misali aynı çemberin içinde dönüp duruyoruz. Daha küçük birer çocukken iyi  notlar almamız bekleniyor, iyi notlar alınca daha da iyi notlar almamız gerektiğine karar veriliyor. Sınıf birincisi olsak artık okul birincisi de olmalıyız, o da tamamsa ÖSYM sınavlarında en iyiler arasında yer almalıyız. Sonra okullar bitiyor iş hayatı başlıyor. Hep daha iyisine erişmemiz gerekiyor. Yönetici olmalıyız, CEO olmalıyız, en güzel/yakışıklı eşler bizim olmalı, en pahalı en şık otomobilleri evleri almalıyız. Sonra birbirinden güzel en az 3 çocuğumuz olmalı ve onlar da hep birinci olmalılar… Ne için tüm bunlar? Mutlu olmak için evet. Çünkü en yüksek maaşı alan, çok güzel bir eşi ve çok başarılı çocukları olan CEO biz olursak acayip mutlu oluruz! Yalana gel… Bu bir kısır döngü çünkü burada mutluluk sandığımız şey sürekli kılık değiştiren bir başarı şekli. Başardıkça daha fazlasını gerektiren yalancı bir mutluluk tanımı.

Mutluluk sahip olduklarında veya sahip olabileceklerinde değildir, mutluluk senin hayata nasıl baktığındır. Ve o mutluluk o kadar yukarıda saydıklarımdan uzak ki, tüm bunlara sahip olanlar hala mutluluğu aramaya devam ediyorken asıl mutluluk, Google’a “mutluluğun resmi” yazdığınızda karşınıza çıkanlar kadar basit: birbirine çiçek veren yaşlı bir çift, aynı yatağı paylaşan kalabalık ve yoksul bir aile gibi…

Mutlu olmak için ihtiyacınız olan tek şey hayata pozitif bir açıyla bakmak. Ve Anchor’ın dediğine göre bunu yapmanın bilimsel yolları var. Evet “tamam artık dünyaya pozitif bakacağım, çiçekler böcekler her şey ne kadar da güzel”den fazlasına ihtiyacımız var, belki sandığımızdan fazla çaba ve zamana ihtiyacımız var ancak denemeye değmez mi?

Klasik bir yönteme göre; 21 gün boyunca minnettar olduğunuz, sizi mutlu eden 3 şeyi yazmalısınız. Her gün 3 yeni şey olmalı. Alıştırmanın temel mantığı, sizi mutlu eden anları hatırlayarak yeniden yaşamanızı sağlamak. Başka bir alıştırmada ise “mutluluk

adayları”na her gün sosyal ağlarındaki birisine teşekkür veya iltifat mesajı yazdırılıyor. Totalde amaç iyimserllik dalgası yaratmak ve beyne pozitif düşünmeyi öğretmek.

Henüz denemedim ancak denemeye değer görünüyor, 3 hafta içinde yazacak 63 tane mutluluk verici durum/olay/anı bulmak zor olmasa gerek. 🙂