ÇEKO, Endüstri Mühendisliği,
Psikoloji, Sosyoloji, İşletme gibi bölümlerden mezun olmuş, bazen de İK veya Yönetim Psikolojisi gibi yüksek lisans derecesine sahip kişiler arasından özel sektörde kariyer hedefleyenleri hemen “yetiştirilmek üzere” İK’cı yapıveriyor bazıları.

Oysaki, İnsan Kaynakları okullarda öğretilenlerden önce insani / kişisel beceriler gerektiren bir alandır. Elbette bilgi gereklidir, ancak bilgiyi edinmek, karakteri ve alışkanlıkları değiştirmekten çok daha kolay olduğu için bence birinci öncelik kişisel beceriler olmalıdır, sonrasında bilgiye odaklanılabilir.

Blogging4jobs’tan Mike Haberman‘a göre bir İK profesyonelinde olması gereken en temel 5 beceri şunlardır:

1- Konuşma Becerisi:

Birebirde ve topluluk önünde utanmadan-sıkılmadan, heyecan-stres yapmadan meramını ilgi çekici bir dille anlatabilmeli.

Arkadaşlar! Biz İK’cıların kendimizi ve işimizi anlatmamız gerekiyor! Çünkü dışarıdan bakanlar bizim boş işler peşinde olduğumuza inanmış durumdalar!

Pek çok kişinin kişisel pazarlama için ihtiyacı var ancak İK da en az bir pazarlama uzmanı veya ajans temsilcisi kadar çok sunum ve anlatım yapıyor. Kendini dinletebiliyor olmak bu yüzden bir İK’cının olmazsa olmazlarından.

2- İnsanları Okuma Becerisi:

Başka bir deyişle, “adamı gözünden tanıma” yetkinliği. Her açıdan desteklemiyor olsam da beden dilinin ve temsil sistemleri gibi NLP yöntemlerinin insan tanıma sanatına pek çok katkısı olduğunu düşünüyorum. Sadece 2 sezon Lie To Me seyrederek bile birçok kuralı öğrenmek mümkün. 🙂

Hem İşe Alım tarafında daha doğru seçimler yapabilmek, hem de tüm alanlarda karşınızdaki kişinin kim olduğunu bilerek hedefe odaklanan nokta atışı anlatımlarda bulunabilmek için insan okuma becerisine ihtiyacımız var.

3- Boyun Eğmeme Becerisi:

Hakkında pek yazılmayan, konuşulmayan, zaten esas konunun da bu olduğu bir beceri. Baskılara boyun eğmeyen, güçlünün dediğini değil haklı olanı ve doğru bildiğini savunmaya yönelik bir anlayış. Etrafımızda pek görmüyoruz genelde, çok kalmadı bu tür karakterlerden. Oysaki, İK’nın sevilmemesinin, zayıf olarak görülmesinin en temel sebeplerinden biri de genelde yönetimin yılmaz savunucusu ve sözcüsü olarak görülüyor olması bence. Aslında bu beceriye sahip olmak için pek çok önkoşul var, yaş ve tecrübe gibi. Ancak bu demek değildir ki tecrübeli bir İK’cı kurum yönetimine karşı çalışanları her zaman savunabiliyor. İK denge sağlayıcıdır, en azından misyonlarından biri bu olmalıdır. Çalışana “patron”u savunduğu kadar “patron”a da çalışanı savunmalıdır. Hak, eşitlik ve adalet kavramlarını her zaman aklının bir köşesinde tutarak ilerlemelidir.

4- Empati Becerisi:

Sadece İK’ya özgü değil bence empati gerekliliği, kendini karşısındakinin yerine koyarak, onun motivasyonunu ve bakış açısını görebilen kişi kolayca uzlaşma yolu bulur ve kırıcı olmadan, tartışmadan ortak akla ulaşır. Bu hepimizin her zaman, ve sadece profesyonel hayatta değil, arkadaşlık ve aile ilişkilerinde de sahip olmamız gereken bir beceridir. Ancak herkesin her zaman empati kurabildiği bir ütopyadansa İK’cıların kendini bu alanda da geliştirmeleri daha aklı yakın görünüyor şimdilik.

5- Dinleme Becerisi:

Karşındakinin ne dediği ve aslında ne demek istediği… İkisi de dinleme becerisi olmayanlar için oldukça çetrefilli konularken, ikincisi de birinciye nispeten daha zor. Sürekli çalışanların ve yöneticilerin arasında kalan İK, her iki tarafı da gerçekten dinlemeli, üzerine bir de dinlediğini gösterecek aksiyonlar almalıdır.

En başta da dediğim gibi, bunlar okullarda öğretilenlerden çok farklı beceriler. Dünyanın en iyi okullarından İK, Yönetim, İşletme vs. lisans, yüksek lisans ve hatta doktora diploması olan bir kişi bu becerilere sahip değilse şayet, o halde İK tarafından aday olarak çok fazla bir şey ifade etmeyecektir, etmemelidir!

Sizce bu listeye başka beceriler de eklenebilir mi?