IPSOS tarafından yapılan ve Türkiye’nin önde gelen şirket yöneticileri ile İnsan Kaynakları çalışanlarının katıldığı bir araştırmaya göre, şirket tarafından tahsis edilen aracın marka ve modeli, çalışanın motivasyonunu %68, kuruma olan sadakatini %40 artıran bir yan hakmış!

Araştırmanın 2 ilgi çekici boyutu var.

Birincisi; yan hak der geçeriz, neticede çalışanların motivasyonunu ve sadakatini bir tek yan hakla bu kadar yüksek oranda artırabilmek cidden önemli bir fırsat gibi görünüyor. Bütün yıl boyunca çalışan bağlılığı, motivasyon etkinlikleri diye koşturup duracağımıza, birer BMW verelim çalışanlarımıza, muhtemelen bütçede hemen hemen aynı ağırlıkta olur. J

İkinci boyut, benim birinci boyuta olan bakış açım. Zira İK’cı gözlüğüyle buradan bakınca öyle görünüyor. İşte burada tam da ikinci boyut devreye giriyor:

İK profesyonelleri, yöneticilere Premium segment araç tahsis edilmesinin çalışan motivasyonunu %23 artıracağını düşünürken; orta ve üst düzey yöneticilere göre bu oran %65.

Benzer şekilde, İK profesyonelleri, yöneticilere Premium segment araç tahsis edilmesinin çalışan sadakatini %12 artıracağını düşünürken; orta ve üst düzey yöneticilere göre bu oran %20.

Kiralık araç kullanan yetkililerin %40’ı kiralık aracın kuruma olan sadakatlerini artırdığını belirtirken, IK yetkilileri bu oranın %15 olduğunu düşünüyor.

Özetle, biz İK’cılar diyoruz ki “E arabadır neticede, ayağınızı yerden kessin yeter.” Ancak çalışanlar, özellikle de üst düzey yöneticiler bizimle aynı fikirde değil. Onlara göre araç markası hem başarılarını çevrelerine göstermenin bir yolu, hem de kendilerini daha saygın hissetmelerinin.

Aslında araştırmanın tüm verilerine bakınca, çok da mantıksız durmuyor. Büyük resme baktığımızda, tüm dünya gibi Türkiye de erkek yönetici sayısının kadın yönetici sayısını katlayarak geçtiği bir ülke. E erkekler oyuncak arabayla oynarken kızlar Barbie bebeklerine elbise dikiyordu. Feminizme iç güveysinden hallice sempati duyan bu halimle bile, yaşın ilerleyince de çok bir şey değişmediğini düşünüyorum. Ağırlıkla erkekler arabalarıyla, kadınlar kıyafetleriyle mutlu oluyorlar. (Büyük resim dedim, genele bakıyoruz, istisnaları göz ardı edebilir miyiz lütfen ben sosyoloğum zaten?)

İnsan Kaynakları çalışanlarına baktığımızda da ağırlıkla pembe nüfus cüzdanı sahiplerini görüyoruz. O halde benim de dahil olduğum bu grubun “araç modelinin çalışanda yarattığı hissiyat”ı algılayamaması çok da anormal olmasa gerek. Yani örneğin kendimi düşünüyorum, bir zamanlar şipşirin taptatlı minnacık bir Micram vardı. (Evet üniversitedeyken TÜBİTAK’tan burs alarak “zengin” olmuştum.) Onu genelde otoparkta bırakıp, gideceğim yere farklı araçlarla giderdim. Araba kullanmayı severim ama arabayı bir prestij aracı olarak görmek bana göre değil. Araştırmanın sonuçlarıyla bu durumu birleştirince, kim bilir belki de bu yüzden İnsan Kaynakları’nda çalışıyorum. Veya İnsan Kaynakları’nda çalışmayı 18 yaşımdan, yani ehliyeti de aldığım zamandan bu yana istediğim için böyle düşünüyorum. Tavuk yumurtadan çıkmış olabilir, kim bilir belki de yumurta tavuktan çıkmıştır???

Velhasılı, araştırmanın değişik verileri, ilgi çekici sebep-sonuçları var. Şimdilik benim öğrenebildiğim sonuçlar bu kadar. Çok boyutlu bu araştırmanın diğer sonuçlarını da İK Zirvesi’ndeki oturumda paylaşacaklarmış. Oturumu, İK Zirvelerinin son dönemdeki popüler moderatörü Ayşe Arman yönetecekmiş.

“Konu ilgimi çekti!” diyenler; 12 Şubat’ta saat 17:00’de başlayacak oturuma ücretsiz davetiye almak için şuradaki formu doldurabilirler. Ardından da Mercan Dede konseri var zaten, aman sabahlar olmasın!