Dün İK’cı olmayan bir arkadaşımla İnsan Kaynakları’nın geleceğini ve varlık sebebini tartışırken “Neyse zaten yakında kaynak insan olmayacak, her şeyi robotlar yapacak” noktasına vardığımızda sohbetimiz son buldu. Teknoloji ne zaman insan gerektirmeyecek kadar gelişir bilemiyorum ancak bizim nesil göremez diye tahmin ediyorum, bilmem belki de bunu umuyorum bir İnsan Kaynaklarcı olarak. Zira hayatımı sürdürme içgüdüsüyle de olsa gerek, yapmaktan bu kadar keyif aldığım kendi iş dalımın ortadan kalkması pek de istediğim bir durum olmaz.

Tecca.com‘un teknoloji yazarlarından Shawn Schuster bu hafta tam da bu konuyla ilgili bir yazı yayınlamış. Schuster’a göre robotlar neredeyse tüm işdallarını işgal ettikten sonra da varlığını sürdürebilecek olan 8 meslek var:

1. Psikiyatrist/Danışman: Bir insanın duygularını anlasa anlasa başka bir insan anlar. “Bu konuda ne hissettin?” sorusunu bir robottan duymak pek cesaretlendirici olmayacaktır.
2. Ebe: Zaten stresli ve heyecanlı olan bir anne adayı, bebeğini buz gibi soğuk ve hissiz robot dokunuşlarıyla dünyaya getirmek istemeyecektir.
3. Pratisyen Hekim: Bir cerrahın yeri teknolojiyle doldurulabilir ancak şikayetlerinizi anlattığınızda sorunu irdeleyebilecek ve bir teşhis koyabilecek aile hekiminin veya pratisyen hekimin yerini robota bırakmak sağlık sektörü için pek faydalı olmayacaktır.
4. Organik tarım yapan çiftçi: Tarımda ve hayvancılıkta makina kullanımı gün geçtikçe yaygınlaşıyor ancak bunları kontrol edecek veya bitkilerle hayvanların halinden anlayacak insanlara da ihtiyaç her zaman olacak. Zaten son dönemde yapılan pek çok araştırma “pencere kenarındaki menekşelerinizle konuşursanız daha çok çiçek açarlar” tezini desteklemiyor mu?
5. Yazar: Yaratıcı yazarlığı programlayamazsınız. Evet son zamanlarda belirli anahtar sözcükleri kullanarak şiir veya hikaye yazan robotlar yapılmaya başlandı ancak hiçbir robotun “İstanbul’u dinliyorum gözlerim kapalı” hissiyatına erişebileceğine inanmıyorum.
6. Sanatçı: Elbette belli fırça darbelerini ve renk karışımlarını kullanarak resim yapan bir robot yaratmak mümkün, ancak insan yaratıcılığı ve sanatta yeni stiller yaratma becerisi bir robotun yapabilecekleriyle sınırlandırılamaz.
7. Çocuk bakıcısı: Schuster’e göre bakıcının çocuklara göstereceği insani şefkatin yerini bir robot tutamaz ancak bu noktada kendisine katılmıyorum. Özellikle son dönemde sıkça karşılaştığımız çocuğu döven bakıcı şefkati (!) örneklerinden sonra Jetgiller’deki “Rosey” gibi bir robotun çocuklarla daha iyi ilgileneceğini düşünüyorum.
8. Robot mühendisi: Tüm bu robotları yapacak ve kontrol edecek birileri olmalı. Yoksa varlığımız bilim kurgu filmlerindeki gibi robotların dünyayı ele geçirip insanlığı yok etmesiyle sonuçlanabilir.

Kısacası, yaratıcılık ve anlayış, empati gibi iletişim gerektiren meslek dalları hariç birçoğu yakın gelecekte tarih olacakmış gibi görünüyor. Belki bir 200 yıl sonra, yani karakter ölçümleri için test robotları geliştirildiğinde, eğitim için eğitmen robotlar yapıldığında, performanslar direkt olarak bilgisayar sistemleri üzerinden ölçüldüğünde biz İnsan Kaynaklarcılardan da “bir zamanlar dinozor diye bir şey varmış” cümlesindeki gibi bahsederler 😦