Daha önce görmüş olma ihtimaliniz yüksek olan bir videoyla başlayacağım.
Video genellikle konsantrasyon, odaklanma gibi konularda örnek olarak gösterilir ve aslında bir dikkat testidir. Çoğu kişi bu testte kendinden beklenmeyecek bir performans gösterir. Ben de ilk izlediğimde tuzağa düşmüştüm.
Bu test, zihnimizin bize oynayabileceği oyunların da bir göstergesi aslında. Ya da kendi kendimizi nasıl tuzağa düşürebileceğimizin bir göstergesi mi demeli? Göz, görmemizi ve gördüğümüzü beyinle algılamamızı sağlayan bir araçtır ancak bu deneyde olduğu gibi her zaman beyne gördüğünü iletmeyebiliyor. Göz ve beyin bize her zaman dünyayı olduğu gibi yansıtan bir ayna değildir. Bazen dünyayı ilgilerimize, hayallerimize, davranışlarımıza göre görmek istediğimiz şekilde “yaratarak” algılatan bir sisteme de dönüşebilir. Kaliforniya Üniversitesi’nden Erika Siegel’in Psychological Science’ta Okumaya devam et
Aslında sadece Instagram’da yazıp geçecektim bu konuyu. Yazdım da yetmedi yani içim soğumadı mı desem nasıl anlatsam bilmiyorum. En iyisi bir yerden başlamak. 🙂
Sen İspanyol bir boğadan çok daha fazlasısın sevgili Ferdinand. Şu anda vizyonda animasyon olarak anlatılan hikayende aslında milyonlarca insanın hayallerinin, benliğinin ve kendini unutuşunun hikayesini anlatıyorsun. İflah olmaz bir yaşam romantiğisin belki, belki de öz olan sensin. Benim için olmak istediğim yer, bir başkası için olmaktan korktuğu yerdesin aslında…
Evet, geldik mi yine yılın o dönemine. Hani şu “Bu sene iyi geçmedi söylemem lazım… Kendime yeni bir ben lazım…” dönemi. Tanıdık geldi, değil mi? Biliyorum, hepimizde var ondan. Mantıklı olduğunu söyleyemem fakat evet seviyoruz bu dönemi. Her sene yeni yılı kutluyoruz. Ne için? Belki de hayallerimiz ve hedeflerimiz olduğu için… Yeni başlangıçları, kalbimiz kadar temiz sayfaları açmayı sevdiğimiz için… Eski hataları geride bırakıp en baştan başlayacağımıza inandığımız için…
Robert Waldinger’in mutluluk hakkındaki bilgi dolu TED konuşmasını henüz izlemediyseniz, biraz özet vereyim, sonra zaten izlersiniz. 🙂
Bilinmezlikleri genellikle sevmeyiz, hatta onlardan korkarız. Bu nedenle sürekli bir şeyleri bilmek ve kontrol etmek isteriz. Ancak “aşırı kontrolcülük” alışkanlığı kişiyi mutsuz eden bir unsur. Hayatımızdaki kişileri, olayları ve sonuçları, hatta bazen meteorolojiyi bile kontrol etmek istiyoruz. Kontrol davranışı bir noktaya kadar iyidir, bizi tehlikelerden korur. Ancak aşırı kontrol de hayatımıza ciddi anlamda zarar verebilir. Nasıl mı?
Yeni bir yıl demek çoğu zaman yeni başlangıçlar demektir, ya da en azından biz öyle olsun isteriz. Beyaz sayfaları severiz çünkü. İsteriz ki, yaşadığımız olumsuz durumlar hayatımızdan komple gitsin. Bunun için yeni bir yıl her zaman güzel bir zaman olarak kabul edilir. Eski yıl giderken sanki rahatsız olduğumuz ne kadar durum varsa onları da alıp gidecekmiş, 1 Ocak sabahı bambaşka bir dünyaya uyanacakmışız gibi düşünmeyi seviyoruz sanırım.
Eğitimlerimde sık sık katılımcıların stres seviyeleriyle ilgili gözlem yapma fırsatı buluyorum. Bir “stresmetre” gösteriyor ve kendi streslerini ölçmelerini istiyorum. Uzun zamandır kendini “stressiz” veya “az stresli” olarak tanımlayan biriyle tanışamadım. Kime sorsak yüksek derecede stresle baş etmeye çalışıyor. Orta seviyede stres hissedenleri tebrik eder ve “Vaov, nasıl başarıyorsun?” diye akıl ister olduk. Çok sayıda stres kaynağımız var, kişisel problemler, evin dertleri, çocukların dersleri, iş yerinde termini yaklaşan projeler, TV’de iç ve dış politika, ekonomik kriz geldi mi geliyor mu derken stres seviyesi hızla artıyor. Bu stresi azaltmanın veya onunla dans etmeyi öğrenmenin pek çok yolu var elbette. 
İlk ikisi ilgiyle karşılanan, hem iş hayatında kazandığımız tecrübe hem insan davranışına ilişkin bildiklerimizi eğlenceli ve dopdolu bir içerikle anlattığımız, motivasyon bulmaktan, iş fırsatları yakalamanın tekniklerine kadar bilgi paylaştığımız, günün sonunda elinizde bir zaman ve aksiyon planı ile ayrılacağınız çalışmamıza bekliyoruz!
Her gün 7-8 farklı kişiden email veya mesaj alıyorum. Önüne çıkan yollardan birini seçmeye çalışanlar ya da kısa zamanda başarıya ulaşmak isteyenler, soru işaretleriyle dolu zihinlerini netleştirmek için cevap arıyorlar. Biri gelip cevabı söylese rahatlayacak, kurtulacak sorulardan diye düşünüyorlar. Oysaki her cevap yeni soruları doğurur, doğurmalıdır. Ve bir koç olarak her defasında görüyorum ki, benim cevabım başkasının hayatına uymayacak. İyi ki de uymuyor, tek tip olmayı hiçbirimiz istemezdik. Ama en azından kendi hayatıma uyacak cevapları biliyorum. Bu yüzden kendi 23 yaşımdaki halimden yola çıkarak tavsiyelerimi derledim.
Çevremde çok fazla kişiden değiştirmek istedikleri şeyleri duyuyorum. Hayatını, şehrini, işini, sevgilisini, sevgilisinin karakterini, yöneticisinin karakterini, gelir düzeyini, performans hedeflerini, yaşam tarzını, kilosunu vs… Herkes bir şeyleri değiştirmek istiyor, kendince olumlu yönde. Fakat bunu isteyenlerin çok az bir kısmının gerçekten bu değişimi yaratmak için somut bir şeyler yaptığını görüyorum. Koçluk almak isteyen kişiler bu değişim isteğiyle geliyorlar ve bir kısmı, ilk seansa başlarken koçunun elindeki sihirli değnekle tüm dünyayı toz pembe bir görünüme dönüştüreceğini sanıyor.