Evet, geldik mi yine yılın o dönemine. Hani şu “Bu sene iyi geçmedi söylemem lazım… Kendime yeni bir ben lazım…” dönemi. Tanıdık geldi, değil mi? Biliyorum, hepimizde var ondan. Mantıklı olduğunu söyleyemem fakat evet seviyoruz bu dönemi. Her sene yeni yılı kutluyoruz. Ne için? Belki de hayallerimiz ve hedeflerimiz olduğu için… Yeni başlangıçları, kalbimiz kadar temiz sayfaları açmayı sevdiğimiz için… Eski hataları geride bırakıp en baştan başlayacağımıza inandığımız için…

Peki bu hayallerin, yeni başlangıçların kaç tanesini hayata geçirmek için gerçekten ama G-E-R-Ç-E-K-T-E-N çaba harcıyoruz?

1 Ocak’ta uyandığımızda hayatın bambaşka bir hal alması durumu, istediğimiz her şeye sahip olarak uyandığımız bir hayat ancak filmlerde olacak. Ve biz sadece 365 gün boyunca hayatta kalmayı başararak bir sonraki sene yine aynı şeyi kutlamak üzere yılbaşı planları yapacak, o gün geldiğinde kırmızı iç çamaşırımızı giydiğimiz için şanslı olacağımıza inanarak kaynana dilini üfleyecek, 10’dan geriye sayarak yeni yılı karşılayacağız. Yılbaşı kutlaması kötü demiyorum, bence hayatın her günü kutlanmalı, nefes aldığımız her an şükretmenin yollarını bulmak gerek hatta. Takvimin değişmesi de bunun için bir vesileyse sonuna dek arkasındayım. Benim demek istediğim şey şu: Biz bir şey yapmadıkça o takvim isterse 365 değil 3650 sayfa atsın yine de hayatımız aynı kalacak…

İnsan rutini sever. Alışkanlıklar hayatımızı kolaylaştırır. Çoğu zaman da fazlaca kolaylaştırır. Ruhumuzda tembellik var! En çalışkan karıncanın bile yapmak isteyip yapamadığı, yapmak için adım atmaya üşendiği için yapmadığı pek çok şey var. Kötü bir alışkanlığı bırakmak ya da istediğimiz yeni bir alışkanlığı kazanmak kolay değil, fakat imkansız hiç değil. Son zamanlarda danışanlarımdan en fazla duyduğum konulardan biri, “hayallerindeki yaşam biçimini alışkanlık haline dönüştürme hayali”. Ve bence bu yeni bir mevzu değil. Muhtemelen milyonlarca yıl önce atalarımız da kendilerine “Bundan sonra her gün doğumunda ava çıkacağım” hedefleri koyuyor fakat bazı günler ava çıkmaya üşenip altında oturdukları ağacın meyveleriyle idare ediyorlardı. 🙂

Özetle, hepimizin hayatında değişmesini istediği şeyler var azizim.

O halde soru şu: İstediğin o değişiklik için sen ne yapıyorsun? (Yaptığım süper-bilimsel-über-deneysel araştırmalara göre şu anda bunu okuyanların %87’si kendisine dürüst olduğunda “HİÇ” cevabını veriyor.)

Alışkanlık kazanmak için ne yapmak lazım? Bu işin herkesin öğrenme tarzına göre değişmekle beraber genel olarak uyarlanabilecek sistematiğini kendimce özetleyeceğim.

 

1.ADIM: VUR KIR PARÇALA BU MAÇI KAZAN!

Ortaokulda okullar arası futbol maçlarında tribünde holiganlaştığımız bir dönem vardı, o ara öğrendiğim bir hayat dersidir başlıktaki. Ama evet, maçı kazanmak istiyorsak maçı parçalara ayırmalıyız önce. En küçük parçadan başlamak lazım değiştirmeye. Örneğin; kendinize “Düzenli olarak kitap okuma alışkanlığı kazanacağım” demek yerine “Günde X sayfa kitap okuyacağım” demelisiniz.

Küçük hedefleri tamamladıkça diğer küçük hedeflere geçerek, en sondaki büyük hedefe daha kolay bir şekilde ulaşmış olursunuz.

2.ADIM: “SENEDE BİİİİR GÜÜÜN”

 

Şarkısını unutuyor, onun yerine her gün yapmayı öğreniyoruz. Siz isterseniz bu adımı “Yinele adımı” olarak da düşünebilirsiniz.

Sağlıklı beslenme alışkanlığı kazanmak istiyorsunuz diyelim. Bu kadar genel bir hedef belirlemek yerine “X gün boyunca abur cubur yemeyeceğim, fastfood’dan uzak duracağım” gibi daha net ve daha küçük hedefler belirlemelisiniz. Kaç gün boyunca yapılması gerektiğiyle ilgili yaygın olarak önerilen 3 “gün sayısı ekolü” var diyebiliriz.

Alışkanlık geliştirmek için eskiden 21 gün kuralına inanırdım; denemiştim ve işe yaramıştı da. Yani bir şeyi 21 gün boyunca yaptığında o alışkanlık artık oturuyor ve 22. gün kendiliğinden yapıyorsun.

“30 gün”cü ekole örnek olarak 3 dakikalık bir TED videosu önerebilirim.

Google bünyesinde çalışan mühendis Matt Cutts, yapılan araştırmaların yeni bir alışkanlık kazanmak için 30 günlük deneme sürecinin ideal zaman dilimi olduğunu gösterdiğini söylüyor ve kendi deneyimleriyle örneklendiriyor.

Bir de 66’cılar var. 66 gün kuralı bende daha sağlam oldu. Örneğin 79 gündür yaptığım bir şey var, artık kolumu kesseniz yine de onu yapmadan uyumam, uyuyamam. 79 gündür Almanca öğreniyorum ve bunu telefonumdaki bir aplikasyondan yapıyorum. Duolingo isimli, çok tatlış bir yabancı dil öğrenme uygulamasını kullanarak eğlenceli bir şekilde “ders çalışma alışkanlığı” kazanıyorum. Çünkü ciddi anlamda oyunlaştırılmış bir uygulama olduğu için motive olmamanız imkansız. Benim hedefim her gün en az 50 soru çözmek ve 50 soru çözdüğüm her gün, hedefimin rengi turuncuya dönüyor. 1 gün bile 50’den az soru çözersem rengi griye dönüyor ve önceki tüm günlerde ulaştığın hedef sıfırlanıyor. Yani ben bugün çalışmazsam 80’inci güne ulaşamadan rengi griye dönecek ve yarın 0’dan başlayacağım. Bu da önceki tüm emeğimin yok olması anlamına gelecek ki bu benim için ölüm gibi bir şey ama kimse ölmez.

Kaç gün yaparsanız yapın, önemli olan şey zinciri kırmamanız. Çünkü 1 halka bile eksik olsa, zincir artık zincir olamaz…

Sonraki adımları haftaya Pazartesi yayınlanacak devam yazımda okuyabilirsiniz. Şimdilik bu kısmı halletmeye bakın. 🙂