Hepimiz duygularımızla varız. Onlar bize kim olduğumuzu hatırlatan, en dürüst rehberlerimiz.
Ama biliyorum, bazen “duygusal” olmak zayıflık gibi gösteriliyor. 🙄 Oysa duygular, insan olmanın en doğal ve en güçlü tarafı. İş yaşamında — hangi sektör, pozisyon ya da ülkede olursanız olun — önce “duygusallık” kelimesini bir hata ya da eksiklik gibi görmekten vazgeçelim.
Daniel Goleman yıllar önce duygusal zekânın değerini anlattı, biz profesyoneller de hâlâ anlatmaya devam ediyoruz.
Okumaya devam et →Bilinmezlikleri genellikle sevmeyiz, hatta onlardan korkarız. Bu nedenle sürekli bir şeyleri bilmek ve kontrol etmek isteriz. Ancak “aşırı kontrolcülük” alışkanlığı kişiyi mutsuz eden bir unsur. Hayatımızdaki kişileri, olayları ve sonuçları, hatta bazen meteorolojiyi bile kontrol etmek istiyoruz. Kontrol davranışı bir noktaya kadar iyidir, bizi tehlikelerden korur. Ancak aşırı kontrol de hayatımıza ciddi anlamda zarar verebilir. Nasıl mı?
Özetle “kişinin kültürel farklılıklara olan adaptasyon kabiliyeti” olarak tanımlayabileceğimiz CQ (Cultural Quotient) yani kültürel zeka, bence Kanadalı iletişim kuramcısı Marshall McLuhan’ın “küresel köy” kavramıyla bağdaştırılmalı. McLuhan’a göre, özellikle elektronik iletişim yaygınlaşmasıyla birlikte dünya ufacık bir köy haline gelecekti. Dünyanın bir ucunda gerçekleşen bir olay, aynı anda diğer uçta yaşayanlar tarafından biliniyorsa, “köy” demeye müsait bir iletişimden söz edebilecektik. Ki McLuhan’ın TV’nin siyah-beyaz döneminde bu teoriyi ortaya attığını unutmayalım. Bugüne geldiğimizde, ellerimizde akıllı telefonlarımızla birlikte, hepimiz birer “köylü”yüz hayli ironik bir biçimde… Okumaya devam et →
Leadership IQ tarafından 5257 işe alım yöneticisiyle yapılan araştırmaya göre, yeni işe başlayanların %46’sı ilk 18 ay içinde başarısızlığa uğruyor. Başarıya ulaşanların oranıysa %19. Geriye kalanlar, iyi kötü bir şekilde çalışmaya devam ediyor. Performansları, beklentileri minimum da olsa karşılayacak seviyede oluyor.
selinyetimoglu.com